ŞAPKA / Işıl Kasapoğlu

17 Ağustos depremi dündü...yok yok galiba bu sabahtı ya da birkaç dakika önce, birkaç saniye önce...

Tanrım hiçbir şey hatırlamıyorum, hiçbir şey hatırlamıyoruz...

Ne yaşadıklarımızı, ne de yaşadıklarını bizden öncekilerin...

Yok, sıfır...

Makinelere dönüştük hepimiz. Birileri “Boşalt” düğmesine basıyor iki saniyede bir. Biz de “Temizliyoruz” kafamızdakileri.Belleklerimizi sıfırlıyoruz.

Sıfır!

Kimimiz rahatlıyoruz, kimimiz farkında bile olmuyoruz...

Yine, yeniden...

Dalgaların sesi balıkların uyumasını engelliyor.

İzmit  Şehir Tiyatrosunda kaybettiğim arkadaşlarım Savaş, Muharrem, Fatma söz veriyorum sizleri unutmayacağım.

Işıl Kasapoğlu