Biyografi Fotoğraflar Basından Yazı-Yorum Linkler İletişim Semaver Kumpanya

ÇOCUKLAR BENİM USTAMLARIM / Işıl Kasapoğlu

Her şeyi onlardan öğreniyorum. Sosyal yapının acılı ya da acısız kuralları içinde henüz oluşmamış, ezilmemiş yürekleri ile bana çok şey öğretiyorlar. Tiyatro ile uğraştığım, yaşadığım son otuz yılda Çocuk Tiyatrosu hiçbir zaman yanımdan, kafamdan ayrılmadı. Her yıl bir büyük oyunun yanı sıra mutlaka bir Çocuk Oyunu da yapıyorum. Aslında karşı olduğum bir kavramı burada da istemeden kullanıyorum. Çünkü Çocuk Oyunu ya da Çocuk Müzikali diye bir şey yok. Oyun var, Müzikal var, Müzikli Oyun var. Çocuk da “Büyük Seyirci”  kadar Seyirci!, “Küçük Seyirci”. Çocuklara yaptığınız oyunu kabul ettirebildiğiniz sürece, onlara kendinizi dinlettirebildiğiniz sürece büyüklere de kabul ettirebilir, dinletebilirsiniz. Küçük seyirci daha direkt bakıyor dünyaya. Sevmediği zaman bağırıyor, çağırıyor, salonu terk ediyor: Yaramazlık Yapıyor! Sevdiği zaman ise kapıda bekliyor, ağabey ve ablalarını, oyuncuları. Boş yere sevmiyor, boş yere kızmıyor. Küçük seyircilere oyunlar eğitimin bir parçası olarak gerçekleştirildikleri sürece önemlidirler; “Hoşça vakit geçirtmek”  için üretilen ticari çocuk oyunlarıyla da farkları budur.

Işıl kasapoğlu

Ana Sayfa || Biyografi || Fotoğraflar || Basından || Yazı - Yorum || Linkler || İletişim || Semaver Kumpanya